Kwiecień 2024
Pn
Wt
Sr
Czw
Pt
So
Nd
Modlitwa z Biblią w ręku (Łk 24, 35-48)
Chwila refleksji
Gdy uczniowie idący do Emaus spotkali Jezusa, szybko wrócili do Jerozolimy, by opowiedzieć o tym innym. Wtedy, jakby potwierdzając zdarzenie, ukazał im się Jezus. Aby uwierzyli, pokazał im swoje rany, spożył rybę i wyjaśnił zmartwychwstanie.
Trudno nam uwierzyć w zmartwychwstanie, gdy korzystamy jedynie z ludzkiego rozumu. Jednak świadectwo o tym przekazują nie tylko apostołowie, ale także żołnierze stojący na warcie, którzy woleliby mówić inaczej. Uczniom nie było łatwiej uwierzyć niż nam. A przecież widzieli Zmartwychwstałego.
Chwila modlitwy
- Abyśmy, jak uczniowie z Emaus, chcieli opowiedzieć innym o swoim spotkaniu z Jezusem i poznaniu Go jako Boga.
- Abyśmy, zamiast słuchania wątpliwości i plotek przypadkowych znajomych, zamiast czytania tłumaczeń innych wyznawców, chcieli w Biblii i w wypowiedziach katolickich biblistów szukać potwierdzenia o zmartwychwstaniu.
- Abyśmy pamiętali, że zmartwychwstanie Jezusa jest w naszej wierze najistotniejsze, jest centrum naszej uwagi i aby nazywać siebie katolikiem - musimy w zmartwychwstanie uwierzyć.
- Abyśmy wszelkie wątpliwości w wierze przedstawiali Bogu na modlitwie, bo On tam czeka na nas ze swoimi odpowiedziami, a żeby nam było łatwiej uwierzyć - pokazuje nam swoje rany i pomaga zrozumieć Pismo.
Pomóż nam Jezu naprawdę uwierzyć w Zmartwychwstanie.
Bogumiła Szewczyk
https://rozwazaniabogumily.wordpress.com
***
Człowiek pyta:
Czy krokodyla chwycisz na wędkę lub sznurem wyciągniesz mu język, czy przeciągniesz mu powróz przez nozdrza, a szczękę hakiem przewiercisz? Może cię poprosi o łaskę? czy powie ci dobre słowo? Czy zawrze z tobą przymierze, czy wciągniesz go na stałe do służby? Czy pobawisz się nim jak z wróblem, czy zwiążesz go dla swych córek? Czy towarzysze go sprzedadzą, podzielą go między kupców? Czy przebijesz mu skórę harpunem, głowę mu dzidą przeszyjesz? Odważ się rękę nań włożyć, pamiętaj, nie wrócisz do walki.
Hi 40, 25-32
***
Przysłowia Salomona, Prz 29
1. Człowiek, mimo upomnień uparty nagle dozna klęski - nie ma dla niego leku.
2. Gdy prawi przy władzy - cieszy się naród; naród wzdycha - gdy rządzi występny.
3. Kto mądrość kocha - ten ojca raduje, kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.
4. Król państwo umacnia sprawiedliwością, niszczy je ten, kto podatkami uciska.
5. Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia.
6. W grzechu złego człowieka - pułapka, prawy raduje się, cieszy.
7. Uczciwy rozumie sprawę ubogich, występny nie ma zrozumienia.
8. Zuchwali miasto podniecą, a prawi gniew uspokoją.
9. Gdy mądry spiera się z głupim, ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.
10. Krwiożercy nienawidzą czystego, uczciwi o jego życie się troszczą.
11. Głupi ujawnia cały swój gniew, mądry go w końcu uśmierza.
12. Jeżeli władca zważa na kłamstwa, to wszyscy dworzanie nieprawi.
13. Spotyka się biedny z ciemięzcą, Pan obydwu oczy oświeca.
14. Król w rządach troskliwy o biednych tron swój umocni na zawsze.
15. Rózga i karcenie udziela mądrości; chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.
16. Gdy występni się mnożą, to i złości się mnożą, lecz prawi upadek ich ujrzą.
17. Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie.
18. Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.
19. Słowami nie poprawi się sługi, bo rozumie, a nie odpowiada.
20. Widziałeś człowieka gadatliwego? Więcej nadziei w głupim niż w takim.
21. Kto sługę rozpuści za młodu, ten w końcu z uporem się spotka.
22. Gniewliwy kłótnie wszczyna, zapalczywy mnoży grzechy.
23. Człowieka poniża jego pycha, pokorny zdobędzie uznanie.
24. Uczestnik kradzieży - wrogiem swej duszy, słysząc przekleństwa - nie wydaje.
25. Strach przed człowiekiem to sidło, kto ufa Panu, bezpieczny.
26. Wielu szuka względów u władcy, lecz Pan osądzi każdego.
27. Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych, dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.
***
KOCHAĆ LUDZKOŚĆ
On kocha ludzi? Za cóż od ludzi ucieka?
Bo on kocha w człowieku ludzkość, nie człowieka.
Gdy zedrą z ciebie zwierza, człeka z ciebie zmęczą,
Natenczas ujrzą ducha i niech przed nim klęczą.
Adam Mickiewicz
Patron Dnia
Św. Pius V
papież
Michał Ghislieri zwany Aleksandrinus urodził się we Włoszech w roku 1504. Mając zaledwie 15 lat, przywdział habit dominikański. W roku 1528 otrzymał święcenia kapłańskie i zaczął wykładać teologię i filozofię. W roku 1556 papież Paweł IV mianował go biskupem połączonych diecezji Nepi i Sutri w państwie papieskim. W roku 1557 ten sam papież podniósł go do godności kardynała; Pius IV następca Pawła IV od roku 1559, przeniósł go do diecezji Mondori w Piemoncie. NA konklawe zwołanym po śmierci Piusa IV w roku 1566 św. Karolowi Boromeuszowi udało się zjednoczyć wszystkich, aby oddali głosy na kardynała Aleksandrinusa. Nowy papież przybrał imię Piusa V. W swej posłudze na Stolicy apostolskiej odznaczał się wielką gorliwością, wcielając w życie dekrety Soboru Trydenckiego. Opublikował księgi liturgiczne, którymi Kościół rzymski posługiwał się przez 400 lat. Zwalczał protestantyzm we Francji i w Rzeszy, zreformował oficjalne nabożeństwo liturgiczne Kościoła, potępiał zbytkowe życie wyższego kleru, nałożył beneficjatom (biskupom i proboszczom) obowiązek rezydencji, tj. stałego przebywania na terenie diecezji bądź parafii. Umarł w Rzymie 1 maja 1572 roku.
jutro: św. Józefa
