Warunki dorastania do kapłaństwa

Właściwe rozumienie posługi kapłańskiej

Jeszcze jednym istotnym sprawdzianem wzrastania w powołaniu do kapłaństwa jest kształtowanie w sobie właściwej wizji kapłana i jego misji. Dojrzały kandydat na kapłana zdaje sobie sprawę z tego, że kapłaństwo nie jest sposobem na ucieczkę od życia czy na szukanie życia łatwego i wygodnego. Przeciwnie, kapłan to ktoś, kto opuścił wszystko i wszystkich – także samego siebie i własne plany – po to, aby pójść za Jezusem. To ktoś, dla kogo najważniejsza jest wierność Chrystusowi i otrzymanemu powołaniu. To ktoś, kto może powtórzyć za świętym Pawłem: "Dla mnie żyć to Chrystus, a moje najważniejsze zadanie to być świadkiem Ukrzyżowanego" (por. Flp 1, 21; 1 Kor 2, 2).

Dojrzały kandydat na kapłana rozumie, że być świadkiem Chrystusa to być świadkiem Bożej prawdy – tej prawdy, która wyzwala z iluzji, z naiwności i z grzechu. Rozumie, że być świadkiem Chrystusa to być świadkiem tej prawdy, która w pełni objawia człowiekowi jego samego: jego status dziecka Bożego, jego sytuację po grzechu pierworodnym, jego możliwości i ograniczenia, jego tajemnicę i ostateczne powołanie. Dojrzały alumn rozumie też, że być świadkiem Chrystusa to być nie tylko świadkiem Bożej prawdy o człowieku, lecz także świadkiem Bożej miłości do człowieka. To być czytelnym świadkiem tej miłości, która jest wierna i ofiarna - aż do śmierci krzyżowej. Miłości, która wychowuje i przemienia człowieka. Miłości, która jest miłością wychowującą, czyli dostosowaną do niepowtarzalnej sytuacji danego człowieka i do jego sposobu postępowania. Kapłan to zatem specjalista zarówno od człowieka, jak i od dojrzałej miłości.