Czy nie przesadza się w oddawaniu czci obrazom świętym? Obraz jest tylko obrazem - płótnem, papierem, deską., stawem: duetem wykonanym w pomocą farb, kredek lub ołówka przez człowieka. Jakie łatwo można wpaść w bałwochwalstwo!

Wielu niekatolików obawia się, że między Boga a nas może wcisnąć się coś nazbyt ludzkiego, np. strzęp materiału lub kawałek kości, które otacza się czcią i opieką. Mam na myśli relikwie.

Cześć, którą katolicy oddają Maryi, wzmagają wciąż nowe bodźce, tzw. ukazywanie się Maryi w szczególnych miejscach. Najbardziej znanym miejscem jest Lourdes, gdzie w r. 1858 dziewczynka Bernadetta Soubirous doznała szeregu objawień Matki Bożej w 18 różnych dniach. Jeszcze wyższa rangę osiągnęła później miejscowość Fatima w Portugalii, gdzie w r. 1917 widziało Maryje troje chłopskich dzieci. Czy takie "ukazywanie się" jest dla katolików prawdą wiary?

Dlaczego Matka Boża na ogół ukazuje się pastuszkom?

Dlaczego tylko w pierwszych wiekach chrześcijan nazywano "Świętymi"? Kto ich za życia kanonizował?

Niezrozumiałą dla mnie sprawą jest wynoszenie świętych na ołtarze i oddawanie im czci, która należy się Bogu.

Skad Kosciół wie, że dana osoba jest już w Niebie i można ją czcić jako swiętą? Przecież to wie tylko Bog.

Od kiedy datuje się zwyczaj oddawania czci świętym?

Czy w procesie kanonizacyjnym wymaga się cudu, który ma po-twierdzić heroiczność życia danej osoby?

Dlaczego w Kościele katolickim maluje się aureole wokół głowy świętego? Protestanci tego nie czynią.