Pół roku po spotkaniu z Zachariaszem w jerozolimskiej świątyni anioł Gabriel przyszedł do młodej Miriam, narzeczonej Józefa, kuzynki Zachariasza i Elżbiety. W relacji z tego spotkania ważne jest wszystko: zarówno to, że Panna pocznie i porodzi – aby spełniło się proroctwo Izajasza, jak i fakt Jej zaślubin z mężem z domu Dawida – aby ziściła się obietnica dana królowi Izraela o wiecznym panowaniu jego dynastii...

Maryjo, nowina, którą przekazał Tobie św. Archanioł Gabriel, zaskoczyła Cię. Św. Łukasz opisał to tak: „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miało znaczyć to pozdrowienie” (Łk 1, 29). Co Cię tak dotknęło, o Niepokalana? Co w pierwszej kolejności zaczęłaś rozważać? Usłyszałaś przecież jedno krótkie zdanie: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą” (Łk 1, 28). Które z tych określeń miało tak przedziwną moc? 

Bóg stoi przy tobie. Jest obecny. Uczestniczy. Jego obecność jest zasadniczo różna od stojącego pomnika lub obojętnej obserwacji strażnika. On chce być w relacji i do niej zaprasza. Jeśli jest pragnienie relacji i jest obecność – może powstać więź. Przez modlitwę. Modlitwa, która zaczyna się od konkretnych momentów dnia (np. rano i wieczorem), rozszerza się przez rozważanie i noszenie w sobie Słowa np. z Ewangelii dnia, z rekolekcji; zaczyna przenikać życie, kiedy wpływa na nasze decyzje, a stopniowo – może stać się obecna bez przerwy. 

Słowo Boże uroczystości Niepokalanego Poczęcia N.M.P. może nas uzdolnić do tego, abyśmy stawali się coraz bardziej zafascynowani projektem Boga dla nas, mianowicie tym, jakimi Bóg pragnie nas mieć (świętymi!) i w co chce nas włączyć (w zbawczy projekt i zamysł), czyli do czego chce się nami posłużyć w tym dziele (ponieważ łaska świętości, łaska uświęcająca jest zawsze w służbie czemuś lub komuś).

Historia pieszego pielgrzymowania na Jasną Górę sięga początków istnienia klasztoru. Duże zorganizowane grupy przybywają tu od XV wieku. Pierwsza zorganizowana pielgrzymka piesza dotarła do sanktuarium w 1434 r. kiedy to po odrestaurowaniu Obrazu Matki Bożej zniszczonego po rabunkowym napadzie na klasztor, w uroczystej procesji przeniesiono Ikonę z Krakowa do Częstochowy.

Jan Paweł II upodobnił rozważania tajemnic do liturgii słowa i do medytacji biblijnej. Ta książka jest pierwszym podręcznikiem w papieskiej szkole różańca. Zasadniczą część tej publikacji stanowią teksty komentarzy-rozważań do poszczególnych tajemnic różańca. Napisane przez biblistę z ogromnym dorobkiem naukowym, ale zarazem i z dużym wyczuciem duszpasterskim, są nie tylko jasnym, prostym i pięknym wykładem treści poszczególnych tajemnic; to także teksty, które poruszają najgłębsze wymiary serca. Na uwagę zasługuje także cała pierwsza część książki, która poświęcona została teologii różańca i odnowie tej modlitwy przez Jana Pawła II. Czytelnik znajdzie w niej podstawowe wiadomości na temat tego, czym jest różaniec, jak postrzegali tę modlitwę ostatni papieże oraz wskazania, w jaki sposób można go odmawiać.

Książka ma służyć pogłębieniu wiedzy maryjnej w oparciu o Pismo Święte i współczesne nauczanie Kościoła. Przystępnym, obrazowym językiem biblijnym zostały przedstawione wszystkie dogmaty maryjne: Niepokalane Poczęcie, Dziewictwo i Boże macierzyństwo Maryi; Wniebowzięcie - wyniesienie Jej do chwały. Stawiane są pytania o życiowe znaczenie tych prawd. Czytelnik znajdzie w tym Biblijnym katechizmie wyjaśnienie, jak trzeba rozumieć w świetle współczesnej nauki Kościoła pośrednictwo Maryi oraz Jej udział w dziele Odkupienia, jakie jest miejsce Maryi w Kościele i co to znaczy, że jest Ona figurą Kościoła.

Nigdy dotąd niepublikowane teksty księdza Jana, poruszają i inspirują - uczą dorosłych przeżywać Boże Narodzenie, tak, aby nie zatrzymali się na etapie tkliwych wspomnień z dzieciństwa. Pomagają przemyśleć Dobrą Nowinę, otworzyć się na Boga, zaufać Mu. Tomik refleksji ks. Jana pomoże, zrozumieć w pełni Święta Bożego Narodzenia i na nowo odkryć radość ich rodzinnego przeżywania.

Krzyk „Pragnę” znajduje się wśród siedmiu ostatnich słów Jezusa wypowiedzianych na Krzyżu. Tak Syn Boży wyprzedza godzinę śmierci dobrowolnie, przez miłość. Jego wołanie w Duchu odsłania ludzką słabość a zarazem „moc przekonującą miłości” (Flp 2,1) Ojca, który pragnie przygarnąć Maryję, apostoła Jana i każdego z nas. Jezus, wypełniając proroczą prośbę skierowaną kiedyś do Samarytanki: „daj mi się napić”, okazuje miłosierdzie nam wszystkim spragnionym miłości.