Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majówki” – nabożeństwa odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach na stałe wpisały się w polski krajobraz. Ich centralną częścią jest Litania Loretańska, do której w zeszłym roku dodano nowe wezwanie: "Matko Miłosierdzia"...  

Corocznie majowy miesiąc obchodzimy w polskim Kościele jako czas poświęcony Matce Bożej. Nieprzypadkowo tak się dzieje, bo Ona sama jest dla nas uosobieniem „wiosny Nowej Ery”, a maj właśnie jest pierwszym miesiącem roku, w którym aura nasza nie mocuje się już z porannymi przymrozkami, ale uśmiecha się słonecznie do całego świata. Podobnie na naszej drodze do Boga Maryja-Wiosna jest najpotężniejszą prorokinią, której obecność zapowiada przyjście Zbawiciela...

Kapłan modlący się na różańcu to dla osoby świeckiej piękny widok i przede wszystkim pociągające świadectwo wiary. Maryja bowiem uczy nas swoim życiem nie tylko cichości, pokory i ukierunkowania na potrzeby bliźniego, lecz także całkowitego zaufania do Boga Ojca i zgody na realizację Jego zbawczego planu.

Dokąd poszłaś, Maryjo, gdy ciało ukochanego Jezusa złożono do grobu? Dokąd zaprowadził Cię Jan, gdy cała Jerozolima żyła ukrzyżowaniem Twego Syna? Tak wiele się stało w ostatnich dniach i godzinach. Każdy, kto przeżywał Paschę, myślał o procesie i śmierci Nazarejczyka. Arcykapłani Kajfasz i Annasz wraz z członkami Sanhedrynu nie mogli zapomnieć wyznania Jezusa o tym, że jest Synem Bożym, że jest obiecanym Mesjaszem.

Mamy w Kościele różne i bogate nabożeństwa, akty oddania się Maryi. Przeczuwamy jak doniosłe były jedne z ostatnich słów Pana Jezusa z krzyża: „Oto Matka twoja”. Nadal nam brzmi w uszach „Totus Tuus” Jana Pawła II. Wśród tych oznak głębokiego zaufania i szacunku wobec Matki Najświętszej jest szkaplerz święty, „szata Maryi”, którą przyjmuje wiele Jej duchowych dzieci uciekając się pod Jej opiekę. 

Jan Paweł II upodobnił rozważania tajemnic do liturgii słowa i do medytacji biblijnej. Ta książka jest pierwszym podręcznikiem w papieskiej szkole różańca. Zasadniczą część tej publikacji stanowią teksty komentarzy-rozważań do poszczególnych tajemnic różańca. Napisane przez biblistę z ogromnym dorobkiem naukowym, ale zarazem i z dużym wyczuciem duszpasterskim, są nie tylko jasnym, prostym i pięknym wykładem treści poszczególnych tajemnic; to także teksty, które poruszają najgłębsze wymiary serca. Na uwagę zasługuje także cała pierwsza część książki, która poświęcona została teologii różańca i odnowie tej modlitwy przez Jana Pawła II. Czytelnik znajdzie w niej podstawowe wiadomości na temat tego, czym jest różaniec, jak postrzegali tę modlitwę ostatni papieże oraz wskazania, w jaki sposób można go odmawiać.

Książka ma służyć pogłębieniu wiedzy maryjnej w oparciu o Pismo Święte i współczesne nauczanie Kościoła. Przystępnym, obrazowym językiem biblijnym zostały przedstawione wszystkie dogmaty maryjne: Niepokalane Poczęcie, Dziewictwo i Boże macierzyństwo Maryi; Wniebowzięcie - wyniesienie Jej do chwały. Stawiane są pytania o życiowe znaczenie tych prawd. Czytelnik znajdzie w tym Biblijnym katechizmie wyjaśnienie, jak trzeba rozumieć w świetle współczesnej nauki Kościoła pośrednictwo Maryi oraz Jej udział w dziele Odkupienia, jakie jest miejsce Maryi w Kościele i co to znaczy, że jest Ona figurą Kościoła.

Nigdy dotąd niepublikowane teksty księdza Jana, poruszają i inspirują - uczą dorosłych przeżywać Boże Narodzenie, tak, aby nie zatrzymali się na etapie tkliwych wspomnień z dzieciństwa. Pomagają przemyśleć Dobrą Nowinę, otworzyć się na Boga, zaufać Mu. Tomik refleksji ks. Jana pomoże, zrozumieć w pełni Święta Bożego Narodzenia i na nowo odkryć radość ich rodzinnego przeżywania.

Krzyk „Pragnę” znajduje się wśród siedmiu ostatnich słów Jezusa wypowiedzianych na Krzyżu. Tak Syn Boży wyprzedza godzinę śmierci dobrowolnie, przez miłość. Jego wołanie w Duchu odsłania ludzką słabość a zarazem „moc przekonującą miłości” (Flp 2,1) Ojca, który pragnie przygarnąć Maryję, apostoła Jana i każdego z nas. Jezus, wypełniając proroczą prośbę skierowaną kiedyś do Samarytanki: „daj mi się napić”, okazuje miłosierdzie nam wszystkim spragnionym miłości.