Protestanci zarzucają katolikom, że nie opierają się tylko na Piśmie Świętym, ale również na tradycji, co powoduje odejście od nauki biblijnej na rzecz ludzkich domniemywań i dociekań, a przecież sam Jezus wielokrotnie krytykował ludzką tradycję. Nasi bracia niekatolicy posuwają się nawet do twierdzeń, że nie jesteśmy w ogóle biblijnym chrześcijaństwem. Jak ustosunkować się do tych zarzutów?

Sierpień to w Polsce czas masowych pielgrzymek przed oblicze „Panny Świętej, co Jasnej broni Częstochowy”. Maryja bliska jest człowiekowi, związana z historią Polski, malowana wyszukanym słowem na kartach literatury pięknej. Obecna w wielu prośbach ludu, błaganiach i dziękczynieniach...

Maryja - Ta, która zrodziła Boga i całe życie z doskonałym oddaniem pełniła Jego wolę, została wzięta z ciałem i duszą do nieba. Spełniły się prorocze słowa hymnu "Magnificat": "Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny" (Łk 1, 48-49). Zaśnięcie Dziewicy i Jej wniebowzięcie już od wczesnej starożytności obchodzone są jako święta zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.

Pielgrzymi przybywający do Santiago de Compostela poddają się pewnemu rytuałowi. Zgodnie z nim dotykają więc bogato rzeźbionego głównego filaru przedstawiającego drzewo Jessego, przytykając czołem skroni figury mistrza Matteo, aby i na nich spłynęła jego mądrość. Jeśli to możliwe, do świątyni wchodzą przez Drzwi Święte, aby dać świadectwo, że pragną otrzymać od Boga przebaczenie za grzechy. Przejście za ołtarz i powitalny gest objęcia figury św. Jakuba jest swoistym wyznaniem wiary, a nawiedzenie grobu z relikwiami łączy się z prośbami o jego opiekę i wyjednanie łask...

Ukłonem kapłana przed ołtarzem i krzyżem, pocałunkiem złożonym na ołtarzu oraz uczynieniem znaku krzyża rozpoczęła się msza św. Obecny jest Jezus, Pan wyniesiony do chwały niebios, Kyrios, Dominus. Wszyscy, którzy słuchają Jego słów i chcą się z Nim spotkać w czasie Eucharystii, gromadzą się wokół Chrystusa...

Zagadnienie liturgii we współczesnym świecie jest kwestią złożoną. Zarówno współczesny człowiek jak i liturgia, a więc dwa kluczowe elementy tematu niniejszej pracy, prezentują całe bogactwo znaczeń, których nie sposób wyczerpać. Kiedy mówimy o liturgii możemy pytać o jej treść teologiczną lub o formę według której jest celebrowana. Podobnie, kiedy próbujemy spojrzeć na jej adresata, stajemy wobec różnorodności wieku, mentalności, dojrzałości wiary lub jej braku.

Serce najczęściej kojarzone jest z uczuciami. W rozumieniu potocznym, człowiek bez serca, to człowiek bez uczuć, nieczuły na potrzeby bliźnich, zamknięty na przyjaźń i relacje z innymi. Z kolei o kimś wrażliwym, taktownym i delikatnym mówimy, iż ma on “złote serce". W rozumieniu biblijnym natomiast, serce zawsze oznacza centrum ludzkiej osobowości...

Myśląc o uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, warto spojrzeć na ewangeliczną scenę, kiedy to dwaj uczniowie rozczarowani po śmierci Jezusa uciekają z Jerozolimy do Emaus. W pewnym momencie na ich drodze staje Nieznany Wędrowiec, który przyłącza się do nich i rozpoczyna rozmowę. Pod wieczór, kiedy docierają do celu, zachęcony naleganiem dwóch towarzyszy, zasiada z nimi do wieczerzy, aby w znaku łamanego chleba rozpoznali obecnego Pana. Ta historia doskonale tłumaczy sens procesji eucharystycznych, które w czwartek przejdą przez wszystkie polskie wsie i miasta...

Zachwyca mnie to, że Maryja łączy w sobie cechy, które często uważamy za wzajemnie się wykluczające: jest niesamowicie prosta i mądra, pokorna i pełna godności, czuła i zaradna życiowo, ciepła i stawiająca wymagania, kontemplująca i działająca. Co więcej, to Ona bardziej niż my zabiega o przyjaźń z nami. Jest szczęśliwa, że może być naszą przyjaciółką, bo w tej relacji przybliża nam Jezusa, który pierwszy nazwał nas przyjaciółmi.    Z s. Anną Marią Pudełko, apostolinką, o najbardziej kobiecej Kobiecie świata rozmawia Magdalena Guziak-Nowak

Trudno żyć nie spoglądając w lustro, jeszcze trudniej żyć nie patrząc na obraz Miłosierdzia Bożego, dlatego często patrzę na tę szczególną ikonę, która towarzyszy mi od dzieciństwa, „peregrynując” na wszystkich etapach mojego dotychczasowego życia, jednocześnie zapraszając do modlitwy pełnej dziecięcej ufności. W moim rodzinnym domu przez wiele lat o godzinie piętnastej, z moimi rodzicami i siostrami modliłem się „koronką do miłosierdzia Bożego”.