Autor: ta gorsza (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2020-05-19 10:05
Podane przeze mnie cytaty wybrałam losowo.
@J - skąd wiesz, który Tydzień będę teraz miała??
A jeśli chodzi o kierownika duchowego (na rekolekcjach ignacjańskich czy lectio dvina), to zawsze szłam z nastawieniem, że dostanę kierownika - jakiegoś doświadczonego ojca (żeby nie było samospełniającej się przepowiedni), a dostawałam osobę świecką lub siostrę. A spotkania wyglądały np tak, że osoba przede mną się "zasiedziała" (pukałam, że już jestem!) i dla mnie pozostawało bardzo niewiele czasu. A któregoś dnia weszłam, przywitałam się, usiadłam i... rozległo się pukanie do drzwi. Więc wstałam, podziękowałam i poszłam. Jak ja przez kogoś jestem poszkodowana, to niekoniecznie ktoś musi mieć to samo z mojego powodu. No ale to wszystko była z pewnością moja wina. Albo grzechu pierworodnego. Uprzedzę pytanie: modliłam się o dobrego kierownika, ale wyszło jak zwykle.
To teraz powołam się nie na "średniowiecznych mnichów", ale na Alicję Lenczewską, na którą powołują się liczni duchowni (papież chyba jeszcze nie, nie słyszałam). Oba cytaty są ze Słowa Pouczenia":
"Czw. 14.IX.89. godz. 6,20 Podwyższenie Krzyża Świętego
Wszystko w życiu jest łaską: Jedni mają łaskę zdrowia, drudzy cierpienia. Jedni wygody życia, drudzy trądu. Jedni urody fizycznej, drudzy kalectwa. Jedni inteligencji, drudzy niedorozwoju. Wszystko w życiu jest łaską, daną po to, by prowadziły do Mnie."
"Czw. 8.II.90 godz. 5
Chcąc iść za Mną i naśladować Mnie nie trzeba wymyślać sobie umartwień. Trzeba przyjmować i spalać w Miłości to zło, które jest, które dotyka cię każdego dnia i ten trud, jakim jest wypełnione ludzkie życie.
Każda stacja Mojej Drogi Krzyżowej jest odniesieniem do twojego życia, a ich kolejność do drogi rozwoju Miłości i samozaparcia w tobie. Kontempluj i wiedz, że na końcu jest Zmartwychwstanie – twoje i tych, których obejmujesz miłością braterską. Twoje zmartwychwstanie będzie na miarę twej ofiarnej miłości dla braci.
Droga krzyżowa człowieczego życia to czyściec na ziemi. Kto go przyjmie wzięty będzie do Nieba jak Maryja. Ona jest wzorem dla każdego człowieka: Jej „fiat” na wszelką wolę Boga, Jej macierzyńska miłość wobec Moich dzieci i Jej oblubieńcze zjednoczenie ze Mną."
"Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie." (Mt 6,8). Byłam na tej modlitwie "stadionowej", prosiłam: Przyjdź, Duchu Święty, Veni, Sancte Spiritus. Wyciągałam ręce w błagalnym geście chyba do samego nieba. Ale "Duch tchnie, kędy chce" (J 3,8) - tłumaczenie Jakuba Wujka, więc ominął mnie szerokim łukiem i zostawił w poczuciu osamotnienia, bólu, zawodu, krzywdy i wyobcowania. Czyli Ojciec mój lepiej wiedział, że Duch Święty jest mi niepotrzebny? No ale to pewnie też moja wina. Albo grzechu pierworodnego. Zaznaczam, że to poczucie "wyizolowania" powstało w momencie, gdy po wszystkich było widać działanie Ducha Świętego. A u mnie nic. Ani pokoju, ani radości, ani łez Ducha Świętego. Nic. Poczułam się jakby to wszystko działo się w jakimś niedostępnym dla mnie miejscu, a ja patrzę na to przez okno. "Wszystko w życiu jest łaską" powiedział Jezus do Alicji Lenczewskiej (op. cit.), a ja tej łaski nie dostałam, przykro mi bardzo.
|
|
