Zakopane pragnienia

Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości (J 10, 10b). Bóg pragnie twojego szczęścia! Ale w to, okazuje się, wcale nie tak łatwo jest uwierzyć… Współuzależnienie wyniszcza – kiedy pytam bliskich osoby uzależnionej o ich pragnienia, najczęściej w pierwszym odruchu odpowiadają: żeby nie pił, nie brał narkotyków itd. Czy to jest pragnienie Boże złożone w tobie? Czy to jest to, co przygotował dla ciebie kochający Ojciec? Czy to naprawdę już twoje najwyższe szczęście?

Często upływa dużo czasu, zanim osoba cierpiąca dotrze do własnych, głęboko zakopanych pragnień. Zazwyczaj najpierw słyszę: „Moje pragnienia? Ja nie miałam nigdy pragnień!” albo: „Pragnienia? Nie wiem…”. A dopiero potem zaczyna się droga wyzwolenia, droga uwolnienia – droga, która z Jezusem prowadzi do oczyszczenia obrazu kochającego Taty i prawdziwej miłości. Droga, która pozwala na dostrzeżenie prawdziwego, osobistego krzyża, świadome przyjęcie go w swoim życiu i podążanie za Chrystusem drogą krzyżową. Owszem, przez Golgotę – ale do Zmartwychwstania.

Nie jesteś sam

Na drodze do odkrycia własnych pragnień i szczęśliwego życia pomaga przede wszystkim sam Bóg w sakramentach i modlitwie. Pragnie On jednak, byśmy otwierali się na ludzi i na to, co mogą nam ofiarować. Jeśli jest w Tobie pragnienie zmiany, bo dostrzegasz, że nie takiego życia chce dla ciebie Pan Bóg – nie wahaj się pójść za tymi pragnieniami! Ale skorzystaj z pomocy innych, aby ta nowa droga obrała dobry kierunek. To może być ksiądz, kierownik duchowy, lider wspólnoty, psycholog, terapeuta dla osób współuzależnionych, mądry przyjaciel.

Warto także skorzystać z obfitości darów, jakie Pan daje wspólnotom – np. z modlitwy wstawienniczej, rekolekcji, forum charyzmatycznych. Posłuchaj uważnie tego, co Bóg chce ci przez nie powiedzieć…

Agata Stachów