Autor: Sylwia (30 l.) (---.dynamic-2-waw-k-4-1-0.vectranet.pl)
Data: 2022-08-19 21:36
Moim głównym problemem jest to, że często zdarza mi się płakać tak, jak niegdyś dzieci płakały z powodu braku dobranocki. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że w tym roku skończyłam 30 lat i jest mi po prostu głupio z powodu wieku. Dzieje się tak zwłaszcza przy rozstaniach z przyjaciółką. Chociaż znamy się ponad 6 lat, widujemy się bardzo rzadko. W tym miesiącu widzialam ją tylko 3 razy. Każde rozstanie kończy się dla mnie totalnym załamaniem i płaczem. Ona, gdy to widzi, mówi, że jak będę płakać, to nie będę do niej zapraszana. Tylko ze właśnie ja płaczę głównie z tego powodu, że widuję ją rzadko i boję się, że ją stracę. Naprawdę długo walczyłam o tą przyjaźń: przyjaciół plci męskiej mam sporo, a ona jest jedyną kobietą, z którą mam stały kontakt i która mnie wspiera. W dzieciństwie brakowało mi najbardziej siostry i zawsze o niej marzyłam, zresztą też z matką też miałam słaby kontakt (niestety już nie żyje). Być może trzeba byłoby pójść na terapię, ale w najbliższej okolicy nie ma terapeutów na NFZ, a na większe wydatki mnie nie stać. Co robić?
|
|
Re: Płaczę jak dziecko nowy
Re: Płaczę jak dziecko nowy