„Przyjmij znamię Ducha Świętego” – znów wiele tysięcy młodych usłyszy te słowa z ust biskupa, bierzmującego ich na dojrzałych chrześcijan. Ma być to początek ich odpowiedzialnej wiary i zaangażowania w Kościele.
W rzeczywistości dla większości z nich jest to ostatni kontakt z Kościołem.

 

 

Jednak nie czas ubolewać nad takim stanem rzeczy, ani analizować przyczyny takiej postawy. To czas, by tę młodzież próbować odzyskać dla Chrystusa i dla Kościoła. Jest to trudne, ale możliwe. W jaki sposób?

 

Tutaj nawet najpiękniejsze i porywające kazania nie pomogą, bo młodzi ich nie usłyszą, z tej prostej przyczyny, że ich w kościele nie ma. W tym czasie słuchają głośnej muzyki, najczęściej ze słuchawkami na uszach. Więc nawet jeśli słychać kazanie poza murami świątyni, to i tak ono nie dotrze.

 

Może więc poprzez prasę, słowo drukowane? To już lepiej, bo zawsze jakąś gazetę można komuś podrzucić... A nuż go coś w niej zainteresuje, zastanowi... Ale kto dziś czyta gazety?

 

Gdzie zatem znaleźć młodych, by do nich trafić ze słowem Bożym? Na ulicach, przy budkach z piwem, sklepach z alkoholem i innymi używkami? A może w pubach, kawiarenkach czy we współczesnych miejscach niedzielnych „celebracji”, jakimi się stały obowiązkowe wizyty w hipermarketach? Tak, zapewne wielu tam młodych znajdziesz – i tych, którzy właśnie przyjęli sakrament bierzmowania. Ale co z tego? Co im powiesz, jak pokierujesz w stronę Chrystusa, Kościoła i pogłębionej wiary? Ani katechezy, ani specjalne przygotowania przy parafii nie pomogły... Może wykorzystać współczesne religijne media elektroniczne, radio i telewizję. Wszak w każdej diecezji jest przynajmniej jedna radiostacja katolicka, a niebawem będziemy mieć w Polsce trzy telewizje religijne. Ale czy one cieszą się dużą oglądalnością wśród młodzieży?

 

 

Jednak żeby wykorzystać te różne współczesne areopagi, trzeba mieć coś do powiedzenia i do pokazania – i to nie coś banalnego, ale na najwyższym poziomie, zrobionego w sposób wyjątkowo atrakcyjny. Potrzeba zatem wielu ludzi, tak samo przejętych misją ewangelizacyjną, pełnych nowatorskich pomysłów, bo co dużo głów, to nie jedna. Gdzie tych ludzi szukać? Pewnie można znaleźć w różnych młodzieżowych grupach kościelnych, w stowarzyszeniach czy innych organizacjach, skupiających aktywnych młodych. Ale czy im się spodoba nasz projekt i czy podejmą nasze pomysły? Przecież zapewne mają tyle swoich zadań i celów do zrealizowania.

 

Pozostaje jeszcze jeden, najbardziej rozwijający się i dynamiczny areopag, nieokiełznany i nieprzewidywalny – internet. Ta ogólnoświatowa sieć kontaktowa wkracza wielkimi krokami do każdego zakamarka życia ludzkiego. Tu znajdziesz mnóstwo młodych na całym świecie, surfujących po internecie ze swoich desktopów, laptopów czy WAP-ów. Tu możesz próbować dotrzeć ze swoją propozycją do różnych środowisk ludzi młodych. Ale czy w gąszczu internetowych propozycji masz szansę tak oddziaływać, by zmobilizować młodych chrześcijan do życia pogłębioną wiarą?

 

 

Środków dotarcia do innych jest cała masa, ale ze względu na to, że każdy może z nich korzystać, każdy staje się głosicielem swoich idei, które chce przekazać innym. By zatem przebić się poprzez ten gąszcz idei i propozycji, trzeba wykorzystywać maksymalnie wszystkie możliwości w jednym duchu, duchu Ewangelii, z pomocą Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy od Kościoła na chrzcie i w sakramencie bierzmowania. Taką szansę daje nam np. Rycerstwo Niepokalanej, które ma za zadanie wykorzystać wszelkie środki, byle były dobre i godziwe, by doprowadzić wszystkich do Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata. Złączeni w jednym duchu, oddani całkowicie Niepokalanej, Tej, która miażdży głowę węża-szatana, możemy na wzór św. Maksymiliana Kolbego stać się aktywnymi członkami Kościoła i wypełnić słowa Chrystusa: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody”. Tą drogą, wspólnymi siłami, wsparci mocą wstawiennictwa Niepokalanej, możemy przyczynić się do powrotu do Kościoła wielu młodych i sprawić, że sakrament bierzmowania i inne sakramenty Kościoła przestaną być tylko pustym ceremoniałem, a staną się źródłem ich głębokiego chrześcijańskiego życia.