Przedmowa

...i radość

KARDYNAŁ JOSEPH RATZINGER w wywiadzie rzece Sól ziemi stwierdził, że radość można nazwać "podstawowym elementem chrześcijaństwa [...]. Wielka radość pochodzi stąd, że istnieje wielka miłość, o której mówi esencjalna wypowiedź wiary" [1]. Takie samo powiązanie radości z miłością obecne jest, od początku do końca, w książce ks. Marina: "Mamy dowód na to, iż jedynie ten, kto oddaje się Duchowi Świętemu, może ucieszyć się miłością, która polega na dawaniu wszystkiego i na zawsze". Ponieważ dar z siebie, przejawiający się w autentycznym i wiernym głoszeniu Bożego miłosierdzia, jest całkowicie ukierunkowany na zbawienie ludzi, autor może dopowiedzieć, że radość człowieka ochrzczonego, każdego głoszącego Ewangelię, dotyczy właśnie duchowego dobra innych. Nie ma nic piękniejszego ani większego niż przyczynienie się do czyjegoś zbawienia. Na tym polega - jak pisze ks. Marin – "piękno powołania chrzcielnego". Radość, do której nas zaprasza, podobnie jak Joseph Ratzinger, jest radością pełną realizmu, rozkwitającą pośród życiowych prób. A dar serca płonącego miłością do tych, którzy nie znają jeszcze Dobrej Nowiny, ukazuje w istocie przynależność tego serca do Kościoła, bowiem "nie ma przynależności do Kościoła bez wyrzeczenia i ofiary". Nie sposób też sprzeciwić się duchowi tego świata, nie sprzeciwiając się nieprzyjacielowi radości i pokoju. Mimo wszystko radość ta jest dziś swoistym szańcem oraz odpowiedzią, jaką na trudności społeczno-gospodarcze i kryzysy instytucjonalne, otwierające drogę ekspansji indywidualistycznych i hedonistycznych wzorców kulturowych, pozbawionych motywów życia, przynosi nowa ewangelizacja.

 

Głosiciele Ewangelii na XXI wiek

NOWA EWANGELIZACJA, do której zachęcał Jan Paweł II, chce być odpowiedzią na moralną i duchową zadyszkę dzisiejszego społeczeństwa: "Kościele w Europie – jak pouczał Ojciec Święty – czeka cię zadanie "nowej ewangelizacji"!" (EiE 45). Pojawiło się wiele inicjatyw ewangelizacyjnych i nowych rzeczywistości kościelnych, zrodzonych z tego właśnie ducha misyjnego. "Rzeczywistość ruchów kościelnych – powiedział Benedykt XVI – jest [...] znakiem płodności Ducha Pańskiego, przez którego objawia się w świecie zwycięstwo Chrystusa zmartwychwstałego i realizowane jest misyjne posłannictwo powierzone całemu Kościołowi" [2]. Książka ks. Jacquesa Marina analizuje właśnie tę płodność. I tak "na adoracji, medytacji i kontemplacji wciąż na nowo dawany jest ogień miłości, ażeby iść do świata budowanego bez Boga i przypominającego betonowy mur niedający się skruszyć ani sforsować". Człowiek ochrzczony, ożywiany tym ogniem, zostaje głosicielem Ewangelii. Jest gotowy na wyrzeczenia i ofiarę. Nie irytują go podziały, z którymi może się zetknąć nawet wewnątrz Kościoła. "Ważne jest to, by trwał w posłuszeństwie, a przede wszystkim, by nigdy nie gorszył się napotykanym sprzeciwem". Książka ks. Marina może więc posłużyć jako vademecum każdemu, kto z radością wypełnia swoją misję służenia Kościołowi.

bp Dominique Rey
ordynariusz diecezji Fréjus-Tulon
5 lipca 2008

_______________
Przypisy:

[1] Joseph Ratzinger, Sól ziemi. Chrześcijaństwo i Kościół katolicki na przełomie tysiącleci. Z kardynałem rozmawia Peter Seewald, tłum. G. Sowinski, Znak, Kraków 1997, s. 23.
[2] Przemówienie wygłoszone do członków Ruchu Komunia i Wyzwolenie z 24 marca 2007 roku, cyt. za: "L'Osservatore Romano" (wyd. polskie), nr 6/2007, s. 36.