Jezus wymaga od nas, abyśmy wykazali się inicjatywą, by Go spotkać. Gdy robimy krok w kierunku Boga, On zrobi kolejny w naszą stronę. Jezus woła nas po imieniu, pragnie zbliżyć się do naszego życia, wejść w nie, ponieważ jesteśmy dla Niego ważni. Zacheusz przyjął to, czym obdarza Jezus, wchodząc w relację z człowiekiem: jaką ma on wartość w oczach Boga, nawet grzesznik. Celnik nie usprawiedliwia się, nie wypiera się winy, ale uznaje prawdę i uświadamia sobie potrzebę zadośćuczynienia. Życiowe błędy i grzechy możemy przyjmować albo jako przekleństwo i oskarżenie, albo jako wezwanie do zadośćuczynienia. Radość wynikająca z nieodrzucenia przez Boga działa mobilizująco, a okazana przez Jezusa miłość spotyka się z niesamowitą odpowiedzią. Czy słyszymy nad sobą Jego głos, który woła nas po imieniu?

Panie Jezu, porusza mnie Twoja odwaga, że zechciałeś spojrzeć w serce człowieka, nie brzydząc się tym, co w nim było złe. Ty dostrzegasz najmniejszą iskrę dobra, która wciąż się tli we mnie, grzeszniku. Rozpal ją, niech płonie. Amen.