W dzisiejszej Ewangelii Piotr dopytuje Jezusa o umiłowanego ucznia – Jana. Przesadnie interesuje się jego przyszłością. My też często ulegamy pokusie nadmiernej troski o innych. Czy to coś złego troszczyć się o bliźniego? I tak, i nie. Jeśli jest to szczere i wynika z miłości, a nie z innych pobudek, to tak. Ale często jest inaczej. Przesadną troską o innych chcemy ukryć brak pracy nad własnym zbawieniem. Chętnie nawracamy innych, a sami nie chcemy spojrzeć w swoje serce. Piotr ma wyznaczony kierunek, w którym ma iść. Przed siebie, za Jezusem. Kieruje nim jednak niepotrzebna ciekawość. A na swoje usprawiedliwienie używa argumentu troski o najmłodszego. Jezus daje Piotrowi do zrozumienia, że nie jest to jego sprawa.

Panie Jezu, tak często „troszczę się” o zbawienie innych, wytykając im błędy i osądzając. Często interesuję się życiem wszystkich wokół, a nie moim własnym, które nie jest idealne. Ulecz mnie z obłudnej troski, która nie wypływa z miłości, lecz z duchowego lenistwa. Amen.