Wiele starań wkładamy, aby dobrze wyglądać, podobać się innym i zyskać ich życzliwość, często przy tym zaniedbując Boga. Czy jednak nie jest to zredukowanie sensu życia do tego, co zewnętrzne i przemijalne? Tymczasem wiara zaprasza całego człowieka do uczestnictwa w relacji z Bogiem, aby był piękny obecnością Boga w swoim sercu. Codzienna modlitwa jest zawsze zapraszaniem Jezusa do własnego życia. Nawet jeśli nie zawsze motywy tego są czysto duchowe, jak w przypadku faryzeusza, który może chciał się przed innymi pochwalić, a może po prostu był ciekaw. Niemniej ugościł Jezusa w swoim domu, a On dał mu ważną lekcję, aby nie ograniczać swojej religijności tylko do tego, co zewnętrzne. Więcej troski poświęcajmy swojemu sercu i swoim myślom, bo tam bierze początek wszelkie dobro i wszelkie zło. Bóg patrzy na motywy serca. Raduje się, kiedy dobre czyny są znakiem serca przenikniętego miłością. Bóg zawsze pragnie w nim przebywać. Dziś także.