Dzień Piąty

Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci Paschę?

Oto więc Judasz, pogrążony w ciemnych sprawach pałacu przywódców i kapłanów, targujący wydanie przewodnika naszej wiary (por. Hbr 12,2), który stał się dla nas miłosiernym i wiernym arcykapłanem (por. Hbr 2,17). I to za niewielką cenę zakupu niewolnika, za trzydzieści srebrników, uczeń opętany przez szatana (por. J 13,16.27) sprzeda swego Mistrza, skarbnicę wszelkich dóbr i wyzwoliciela dusz naszych!

Trzeba było, aby wypełniły się Pisma zapowiadające ustami psalmisty: Ten, który jadł mój chleb, podniósł na mnie piętę (por. Ps 41,10). Trzeba było, aby Pierwszy stał się ostatnim i aby Pan wszechświata, z szalonej miłości, stał się niewolnikiem wszystkich, aby Bóg był wszystkim we wszystkich (1 Kor 15,28). Trzeba było, aby zyskał pierwszeństwo we wszystkim i aby On – Stworzyciel, pierworodny wobec każdego stworzenia, stał się Odkupicielem, pierworodnym spośród umarłych (por. Kol 1,15.18). W oczekiwaniu na wielkie Wywyższenie, jakże wszystko zostaje zachwiane!

Oto więc Jezus – chleb żywy, który zstąpił z nieba, wybrał pierwszy dzień Przaśników (por. Mt 26,17), by przyjść do miasta urządzić Paschę ze swoimi uczniami (por. Mt 26,17-18). Ale odrobina kwasu całe ciasto zakwasza (por. 1 Kor 5,6)! Wraz z Izaakiem moglibyśmy postawić sobie pytanie: Gdzież jest jagnię na całopalenie? Ale dzisiaj to już nie Abraham, ale Ojciec odpowiada: Bóg upatrzy sobie jagnię, synu mój! (Rdz 22,7-8). To On, dobry pasterz, pragnie oddać swoje życie z takim nadmiarem obfitości, że zechce stać się dzisiaj więcej jeszcze niż owcą niemą (por. Iz 53,7) - najczystszym z niewinnych baranków (por. J 10,10-16). By rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno (J 11,52). Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata! (J 1,29).

Dawna Pascha z nieustannie powtarzanych ofiar zwierząt została zakończona, albo raczej – wypełniona. Dawny świat przeminął. Nowa Pascha zostaje ustanowiona wieczorem tego dnia. Po wszystkie czasy będzie ona sprawowana w pełnym blasku dnia wszystkich nowych dni, jakie powstaną wokół ósmego dnia. To jest Pascha, Pascha Pana! (por. Wj 12,27). Pascha, przejście z tego świata do domu Ojca, z życia dzielonego z przyjaciółmi do życia wydanego przez jednego z bliskich. Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? (Iz 53,1). Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: "Chyba nie ja, Panie?" (Mt 26,21-22). I to sam Judasz wskazuje na siebie mówiąc: Czyżbym to ja, Rabbi? Na co Jezusowi pozostaje już tylko odpowiedzieć: Tak, ty (Mt 26,25).

W taki to sposób Jezus zanurzył się z doskonałą wolnością w noc Getsemani, noc konania. Noc, w której zdrajca zbliżył się doń, by Go pojmano. A wówczas Jezus powitał Go owym imieniem, którym dotąd Bóg obdarował jedynie Abrahama, zwracając się do niego: Przyjacielu! (por. Iz 41,8; Mt 26,50).

***

Z pism Ojców...
GDZIE CHCESZ,
ŻEBYŚMY PRZYGOTOWALI CI PASCHĘ?

W czasie, gdy gotowała się zdrada, gdy Judasz działał na swoją własną zgubę, przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: "Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?" (Mt 26,17). Czy spostrzegacie, jak różne jest postępowanie Judasza i pozostałych uczniów? Ten zdradza swojego Mistrza, tamci myślą o przygotowaniu Paschy. Ten zawiera pakt wiarołomny, tamci gotowi są służyć Zbawcy. Wszyscy oni jednak byli świadkami tych samych cudów, tego samego nauczania, tej samej mocy.

O jaką to Paschę chodzi? O dawną Paschę, a nie o tę, którą my obchodzimy. Uczniowie przygotowali tę pierwszą: Zbawiciel sam przygotował tę drugą. A nie tylko przygotował, ale sam stał się naszą Paschą. Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy? Pascha ta była tą samą, która została ustanowiona w Egipcie. A dlaczego to Jezus jej przestrzegał? Bo przestrzegał Prawa ze wszystkimi jego przepisami. Czyż nie powiedział podczas swego chrztu: Godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe (Mt 3,15)? Tam był cień, tu jest prawda. Kiedy tylko pojawiło się Słońce sprawiedliwości, cień zniknął, jak znikają ciemności, kiedy tylko wschodzi słońce. I to dlatego w tej samej uczcie dokonują się dwie paschy - Pascha będąca obrazem i Pascha prawdziwa. Tak jak malarze, zanim nałożą odpowiednie kolory, rozpoczynają od malowania na swoich obrazach zarysów i szkiców przedmiotów, jakie pragną odtworzyć; tak też i Chrystus w czasie tej samej uczty poprzedził świętowanie prawdziwej Paschy sprawowaniem Paschy będącej obrazem.

Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?

Mieli oni na myśli pierwszą Paschę, ale niech wszystkie pochodnie zgasną, kiedy wschodzi słońce; kiedy nadchodzi prawda, niech pierzchnie cień!

(Św. Jan Chryzostom, Pierwsza homilia o zdradzie Judasza, 4)