Łaska Boża jest źródłem prawdy, nasieniem przyszłej chwały, prawdziwym zadatkiem szczęśliwej wieczności, samym wiecznym życiem przyniesionym przez Jezusa (por. Rz 6,23), który przez swoje zasługi stał się źródłem łaski (por. J 1,17; 4,14).
Od momentu Chrztu posiadasz w sobie Bożą limfę Bożej łaski i możesz w boski sposób pełnić swe zadania. Chrzest jest pierwszym ogniwem wszystkich łask, jutrzenką wszelkich darów Bożych.

 

Łaska jest życiem Boga w tobie, udziałem w świętości Boga, która znajdzie swoje dopełnienie w wizji uszczęśliwiającej.
Łaska jest darem Boga absolutnie darmowym i osobistym, który pochyla się nad tobą, czyniąc cię uczestnikiem tej samej natury i współdziedzicem Syna Bożego.
Ceń sobie w najwyższym stopniu skarb łaski. Warto poświęcić nawet swoje życie, aby ją zachować. Och, gdybyś poznał ten dar! (por. J 4,10).

 

Sam Bóg, chcąc przygotować na ziemi mieszkanie godne swego Syna, nie potrafił wymyślić niczego lepszego nad Matkę pełną łaski (por. Łk 1,28).
Twoje ciało żyje dla twej duszy, a ta żyje dla Boga. Jak dusza wykorzystuje władze ciała dla życia naturalnego, tak łaska wykorzystuje władze duszy dla życia nadprzyrodzonego.

 

Ilekroć opierasz się na sobie samym i liczysz tylko na własne siły, upadasz nieszczęśliwie. Zaufanie do siebie jest tajemnicą twej słabości i twego upadku. Zawierzenie łasce jest sekretem twej siły i twego życia duchowego.
Łaska, ofiarowana ci w chrześcijańskim powołaniu, niech będzie najważniejszą dla twej duszy; odpowiadaj na nią ze wspaniałomyślnością; nie pozostawiaj niepłodnym Bożego daru.

 

Istnieje prawo współpracy między łaską i twą wolną odpowiedzią. Nic bez Jezusa i nic bez ciebie.
Pamiętaj, że prawdziwe życie to życie ducha, gdzie każda potrzeba znajduje pomoc i zwycięstwo. Do takiego życia, które wynosi cię do zjednoczenia z Bogiem, wezwany zostałeś przez Niego nie z wymogów natury, ale z Bożej dobroci. W twych ludzkich relacjach pamiętaj, że łaska nie pomniejsza, a tym bardziej nie niszczy natury, ale ją uszlachetnia i umacnia, dochodząc aż do granic boskości.

 

Jezus ustanowiony został Synem Bożym z prawa. Ty możesz stać się nim przez łaskę. Jeśli nie będziesz posiadał łaski uświęcającej, znaku podobieństwa do Chrystusa, Bóg Ojciec nie uzna cię za swego syna.
Wszystko, co czynisz bez tej łaski, nie przynosi ci żadnej zasługi na życie wieczne. To, co pochodzi z samej natury, nie może mieć nadprzyrodzonej wartości. Nie będziesz współdziedzicem Jezusa, jeśli nie staniesz się Jego bratem przez łaskę.

 

Jeśli natomiast będziesz posiadał miłość zrodzoną z łaski, każdy dobry czyn, którego dokonasz, chociażby to był tylko kubek wody podany temu, kto cię o niego prosi, jest podobny do kwiatu, który zakwita na łodydze, przyczynia się do ubogacenia twego nieskończonego i wiecznego szczęścia (por. Mt 10,42).

 

Bóg w jednym momencie, po akcie woli przylgnięcia do Niego, mógłby wynieść cię do świętości i chwały, jak to uczynił z aniołami. Chciał jednak, abyś przyczyniał się do wzrostu życia Bożego, aż do urzeczywistnienia w tobie pełni Chrystusowej (por. Ef 4,13).

 

Staraj się rozwijać zalążek tego życia. Sakramenty, a przede wszystkim Eucharystia, są głównym jego źródłami. W miarę jak pomnażać się będą twoje dobre uczynki, wzrastać będzie w tobie łaska Boża, a wraz z nią chwała wieczna; ta zaś będzie proporcjonalna do stopnia łaski, jaki osiągnąłeś na ziemi.