Jeśli pragniesz stać się osobą duchową, jedną z najważniejszych cnót, w jakiej należy się ćwiczyć, jest wytrwałość (por. 1Tm 6,11). Cierpliwość jest słodka, gorzki jest gniew; cierpliwość jest mocna, gniew słaby; cierpliwość uśmierza gniew, gniew pobudza namiętności; cierpliwość rodzi pokój, gniew wywołuje wojny; cierpliwość jest mądra, gniew zaciemnia przejrzystość umysłu oraz przenikliwość myśli; cierpliwość czyni cię panem siebie, gniew wzburza władze duszy.

 

Człowiek gniewliwy wznieca kłótnie; cierpliwy natomiast łagodzi te, które już powstały (por. Prz 15,18). Cierpliwy jest lepszy niż siłacz, a ten, kto panuje nad sobą wart więcej niż zdobywca grodu (por. Prz 16,32). Kto jest cierpliwy i zrównoważony, działa poprawnie i znosi zło bez uskarżania się.

 

Zachowaj cierpliwość w czasie czarnych dni twego życia; nadasz wartość twym doświadczeniom, sens twym cierpieniom; będziesz je znosił owocnie (por. J 15,20) i zwyciężysz je z radością. Cierpliwość osładza cierpienie, niecierpliwość je wyolbrzymia.
Cierpliwość czyni lżejszym to, czemu nie możesz zaradzić.

 

Cierpliwe znoszenie doświadczeń może być większą łaską niż uwolnienie od nich. Tylko w przeżywaniu doświadczenia sprawdzisz stopień swej pokory i cierpliwości.
Miej cierpliwość także wobec siebie samego. W tych sprawach, których nie możesz zmienić, pogódź się z sobą takim, jakim jesteś, a nie jakim chciałbyś być. Zastosuj do siebie dobre rady, jakie dajesz innym.

 

Pan czasem zwleka z wysłuchaniem twoich próśb, aby wzrastały twoje zasługi. Znoszenie cierpienia z cierpliwością jest znakiem wybrania. Wytrwałość czyni dzieło doskonałym (por. Jk 1,4), gdyż nie kierujesz się własną wolą, ale przyjmujesz z ręki Boga krzyż, jaki On zsyła. Wytrwałość czyni świętymi (por. Jk 1,4). W czasie wypełnionym spokojem może ujawnić się wiele cnót, ale nie wytrwałość.
Wytrwałość jest najbardziej heroiczną cnotą właśnie dlatego, że nie ma w sobie żadnych pozorów heroiczności.

 

Będziesz męczennikiem w twej duszy, jeśli będziesz znosił niesprawiedliwości i kochał swoich nieprzyjaciół. Będziesz w duchu znosił mękę, nie podlegając jej na ciele.
Odpowiadaj ze skromnością, refleksją, łagodnością temu, kto prowokuje cię aroganckimi pytaniami. Wytrwałością zwyciężysz tego, kto przez impulsywną postawę chciałby cię sprowokować do zła. Nie możesz ukazać dobra pouczając innych, jeśli nie znosisz cierpliwie zła, którego doświadczasz (por. Prz 19,11). Na tyle, na ile jesteś pobłażliwym wobec siebie, będziesz bezkompromisowym wobec innych.

 

Jeśli będziesz się niecierpliwił z powodu braków twego bliźniego, okażesz, że jesteś niedoskonały. Głupi trapi się postępkami innych, a zaniedbuje własne.
Rozważ jak wielkie jest serce Boga, który toleruje nasze grzechy! Bóg jest nieskory do gniewu i pełen miłości, nie obchodzi się z nami według naszych win (por. Ps 103,8); kieruje się cierpliwością wobec nas; pragnie, aby nikt nie zginął, ale by wszystkich doprowadzić do nawrócenia (por. 2 P 3,9.15).

 

Pohamuj gniew wobec przewrotnego postępowania bezbożnych i wycisz się, jeśli nie chcesz zasłużyć na naganę, skierowaną przez Jezusa do uczniów (por. Łk 9,55).
Prawdziwa cierpliwość polega na pogodnym znoszeniu zła, jakie nam wyrządzają inni, nie okazując im pogardy.

 

Rozważ cierpliwość i milczenie Syna Bożego, gdy znosił upokorzenia i znieważania w czasie swej męki. Jak baranek prowadzony na rzeź nie otwarł ust swoich (por. Iz 53,7; Jr 11,19). Jezus z cierpliwością znosi mękę, a ty może buntujesz się przeciwko krzyżowi. On, niewinny, cierpi za grzechy innych; ty, grzesznik, za swoje cierpisz grzechy. On, baranek bez skazy, ty zbłąkana owieczka. Naucz się od pokornego Jezusa łagodności i pokory wobec przeciwności.

 

Dopóki nie będziesz miał w swym sercu cierpień, ubóstwa, pogardy, jakie znosił Jezus, i nie będziesz ich znosił cierpliwie, nie sądź, że uczyniłeś wielkie postępy w życiu duchowym.