Religijne pole minowe

 

Jaki jest stosunek łaski do tego religijnego pola minowego? Kto ustala reguły? Czy są one istotne? Czego trzeba się nauczyć? A może lepiej byłoby o wszystkim zapomnieć i dać sobie spokój z tymi legalistycznymi ograniczeniami?
 

Paweł porusza te problemy w Liście do Rzymian. Apeluje do jego odbiorców o jedność i wzajemną akceptację. Kościół w Rzymie składał się z nawróconych Żydów i pogan, apostoł spodziewał się więc poważnych napięć. Nawróceni poganie mieli za sobą przeszłość beztroską i nieskrępowaną Prawem. Teraz jednak musieli stworzyć wspólnotę z Żydami, którym oddanie Bogu kojarzyło się właśnie z drobiazgowym przestrzeganiem Prawa. Ich sumienie było szczególnie wyczulone na spożywanie zakazanego mięsa i nieprzestrzeganie szabatu. Wyjątkowo delikatną kwestią było dla nich spożywanie mięsa, które wcześniej mogło być ofiarowane bożkom!
 

Jakie stanowisko zajął Paweł? Przede wszystkim uznał, iż niektórzy są w wierze silniejsi od innych. Silni byli przekonani, że mogą na przykład jeść wszystko, słabi zaś jedli tylko jarzyny (zob. Rz 14,1–2). Jedni różnicowali dni tygodnia, drudzy wszystkie traktowali jednakowo (w. 5). Paweł nie chciał, aby się wzajemnie osądzali, lecz dążyli do tego, co służy pokojowi i wspólnemu zbudowaniu. Mocni powinni wykazać cierpliwość do słabych i nie myśleć tylko o sobie (zob. Rz 15,1).