Uwolnieni od męża impotenta

 

Jezus nie tylko bierze nas w swoje objęcia, ale także stwarza nowe możliwości, daje nam szansę niesienia dla Boga owocu. Poprzedni związek tego nie przewidywał, płodność nie wchodziła w rachubę. Dawny mąż rozkazywał, ale nie przekazywał życia. Stawiał wymagania, lecz nie pozwalał im sprostać. W Liście do Galatów 3,21 św. Paweł stwierdza: „(…) Gdyby mianowicie dane było Prawo, mające moc udzielania życia, wówczas rzeczywiście usprawiedliwienie płynęłoby z Prawa”. Niestety, Prawo nie zapewniało życia! Określało wymogi sprawiedliwości, ale nie przekazywało żywotności potrzebnej do tego, by im sprostać. Prawo było jak mąż impotent! Nie dość, że sam nie przekazywał życia, to jeszcze budził w nas poczucie bezsilności.
 

Gdyby Prawo swymi nakazami: nie mów fałszywego świadectwa, nie kradnij, nie cudzołóż — potrafiło nas zmieniać, nie istniałaby potrzeba wprowadzenia czegoś innego. Niech wskaże jak, a my się zmienimy; niech poda wskazówki, a się dostosujemy. Jednak Prawo nie przekazywało życia i choć zabraniało pożądać, to nie zdołało powstrzymać przed pożądaniem.

Co innego Jezus, który przychodzi jako mąż dający życie. Łącząc się z nim, przynosimy Bogu owoc. Powiedział: „Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie — jeśli nie trwa w winnym krzewie — tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy — latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity (…)” (J 15,4–5). Jezus daje życie, zaprasza nas do miłosnej relacji, dzięki której — poprzez wewnętrzną przemianę — będziemy przynosić owoc. Jego słowa to duch i życie. Królowanie w życiu i trwanie w łasce stają się realne, bo nie trzeba powracać do Prawa. Paweł zapewnia, iż grzech nie będzie nad nami panował, ponieważ trwamy pod panowaniem łaski, a nie Prawa (Rz 6,14). Po co zatem Bóg dał Prawo? Czemu ono służy?
 

Wielu z pewnością powie, że Prawo – nawet jeśli nie zbawia, do zbawienia wystarcza bowiem łaska – jest niezbędne, bo wychowuje i uświęca. W rzeczywistości jest odwrotnie. Prawo ani nie daje życia, ani nie usprawiedliwia — nie może zatem uświęcać. Łaska natomiast nie dość, że nas zbawia, to jeszcze umożliwia prowadzenie świętego życia. Nie osiągniemy go jednak, dopóki nie uwolnimy się całkowicie z niewoli Prawa. Paweł przekonuje o tym w Liście do Galatów 5,1: „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!”. Ten werset mówi wyraźnie nie o grzechu, lecz o niewoli Prawa.
 

Zapytajmy zatem, po co w ogóle Bóg dał nam Prawo. Czemu ono służy, jeśli nie uświęca? Zajmiemy się tym w następnym rozdziale.