Nie słyszałem o żadnym uzdrowieniu fizycznym danym przez Boga, które by nie pociągało i nie prowadziło do uzdrowienia serca. Jeśli zdarza się również dzisiaj powiedzieć Jezusowi: Wstań i chodź! to po to, aby dodać: Twoje grzechy są odpuszczone! Ale najpierw trzeba prosić o przebaczenie [47].

„Jak grzeszną kobietę, złoczyńcę, cudowne dziecko uwolnij mnie z ciężaru brzemienia moich win. Ty, który uzdrawiasz choroby ludzi… niech Twe ożywcze tajemnice uzdrawiają moją duszę i moje ciało” [48].

 

Jak oddzielić duszę od ciała? Jedynie w dziwnych filozofiach ezoterycznych, które nie mają nic wspólnego z Ewangelią. Ciało jest sakramentem duszy. Ono ją wyraża. Ona je kształtuje. Wzajemnie się miłują [49]. Są w tak intymnej relacji, że nawet śmierć je oddziela tylko prowizorycznie. Przymierze nierozerwalne. Odnajdą się wzajemnie, aby złączyć się na zawsze. I aby zapewnić to wieczne towarzyszenie jedno drugiemu, Bóg bierze moje ciało, a oddaje swoje.
 

Sylwia w wieku 13 lat stwierdziła: „Eucharystia jest oczyszczeniem naszego ciała. Jeśli nie oczekujemy jej z niecierpliwością, to tak jakbyśmy byli umarli”.
 

Uzdrowienie ciała jest dla Boga sposobem podkreślenia daru uzdrowienia wewnętrznego. Jest również wskazaniem na przyszłość w wiecznej chwale: Spójrz, jak moją Krew jest ziarnem życia! Ujrzyj Zmartwychwstanie już w dziele Twojego ciała! [50]

 

Ponownie Elżbieta, która nam mówi: „Pewnego dnia, gdy wydawało mi się, że już umieram – byłam wtedy w trakcie odprawiania nowenny – Jezus dał mi następujące słowa: „Jestem chlebem Życia. Teraz dopiero rozumiem, że była to obietnica uzdrowienia. Pozwól mi przez ciebie dać życie światu. Pozwól mi dać Moje Ciało, ażebyś żyła. I nie umarłam w tamtej chwili”.

 

A teraz, czy nadal będę się wahać, aby zbliżyć się do nieśmiertelnego Źródła? Aby zwrócić się do Jezusa tą modlitwą, która On często modlił się do swego Ojca:

 

„Uzdrów nas Panie, a będziemy uzdrowieni. Ofiaruj nam całkowite uzdrowienie ze wszystkich naszych ran, bo jesteś miłosiernym Lekarzem. Bądź błogosławiony Panie, który uzdrawiasz chorych z ludu Izraela!” [51]

 

I jeszcze: jedno słowo ust Twoich wystarczyło, aby chorzy wstawali na Twoje wezwanie, powiedz je nade mną w tej chwili, a zostanę uzdrowiony! [52] (Powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.)

_____________________________________
Przypisy:

 

[47] Ogromne uzdrowienie Elżbiety było związane z jej przebaczeniem lekarzom, których niewiedza była przyczyną uszkodzenia fizycznego. Był to dla niej próg życia, wychwalania, które jaśniało w oddali.

[48] Ewangeliarz Kościoła Ortodoksyjnego. Modlitwa przed Komunią.

[49] Według Bernarda z Clairvaux należy kochać swoje ciało, jak swoją Ewę, towarzyszkę życia.

[50] Ten aspekt eschatologiczny, jak i relacja pomiędzy Eucharystią, a osobami ciężko upośledzonymi, zostanie podjęty w Rozdziale III.

[51] Amida (Szemone esre), Ósme błogosławieństwo.

[52] W rycie łacińskim to wezwanie przyjmującego Komunię jest echem modlitwy celebransa: „Niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej Panie Jezu Chryste niech mnie chroni oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało”. Jeśli jest prawdą, że „kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie” (1 Kor 11, 30) wydaje się na choroby i śmierć, co oznacza z kolei, że ten, co przyjmuje Ciało i Krew z wiarą i czystym sercem ma na sobie moc odnowienia i uzdrowienia..