Bóg żywy to Bóg, który rzeczywiście istnieje. Nie jest On piątym kołem u wozu. Jest kołem, które ciągnie za sobą wszystkie pozostałe. Nie jest stojącym na uboczu sanktuarium. On wchodzi z mocą w środek wszystkiego, co istnieje. Bóg nie jest mroczną potęgą w obłokach, wobec której człowiek mógłby być tylko niewolnikiem albo swawolnym uczniakiem uciekającym przed pedantycznym nauczycielem. Jest promienną potęgą wolności, która jest ponad wszystkim i we wszystkim i która by chciała odbierać cześć przede wszystkim od człowieka. Nie jest ideą ani opinią. Jest mocą życia pokonującą moce śmierci, tak rzeczywistą jak moc elektryczności lub dynamitu! Nie jest ozdobą świata – jest sprężyną działającą wewnątrz świata! Nie jest uczuciem, którym się bawimy, lecz rzeczywistością, którą traktujemy z całą powagą, na której w każdej sytuacji możemy stanąć obydwoma nogami, którą karmimy się jak chlebem, w której możemy się schronić jak w fortecy i wyrywać się z niej radośnie jak oblężeni, czyniąc raz za razem odważne wypady. To właśnie jest Bóg żywy. Dziwisz się, że coś takiego jest możliwe? O, tak! Jest tu jeszcze wiele innych rzeczy, które by mogły cię zadziwić. Tego żywego Boga teraz zaledwie przeczuwamy. Żadną miarą ani Go nie znamy, ani nie „mamy”. A kiedy usiłujemy coś o Nim powiedzieć – jakież to nieporadne westchnienia, jakie sylabizowanie!