Paradoksy związane z jedzeniem

Jeszcze innym powodem, dla którego post wyszedł z mody w dwudziestym wieku, jest nasz dziwaczny stosunek do jedzenia. Do niedawna post definiowany był po prostu jako powstrzymywanie się od pewnych szczególnych pokarmów albo od jedzenia w ogóle. Tak więc sposób, w jaki traktujemy jedzenie w Stanach Zjednoczonych i krajach zachodnich stał się bardzo zawikłany. Posiłek niesie teraz w sobie znaczenie emocjonalne wyraźnie przekraczające jego dawną rolę: jako czegoś koniecznego do odżywiania organizmu i okazji do spotkania się przyjaciół i rodziny.

Krótka historia jedzenia ujawnia powiązania i paradoksy narastające na przestrzeni ostatniego tysiąca lat, które wywierają na nas wpływ do dzisiaj. W okresie średniowiecza chudość i niejedzenie były utożsamiane z cechami osoby uduchowionej. Skojarzenie tego rodzaju miało swoje źródło w fakcie, że niektórzy słynni chrześcijańscy święci przyjmowali na siebie posty w ekstremalnych formach. Podczas renesansu wpływ zyskało inne skojarzenie: chudość zaczęła być oznaką biedy. Tylko bogaci mieli dostęp do wystarczającej ilości jedzenia, a zatem jedzenie w nadmiarze stało się znakiem powodzenia życiowego. W dwudziestym wieku zmieniło się to po raz kolejny: ludzie, szczególnie kobiety, zaczęli przechodzić na diety, ponieważ szczupłość stała się wyznacznikiem urody.

Wszystkie te utożsamienia i paradoksy, zarówno z ubiegłych stuleci, jak i z dnia dzisiejszego, mają wpływ na sposób, w jaki patrzymy na posiłki i jedzenie. W tym rozdziale rozważymy, jakie jest miejsce postu wobec tych wszystkich sprzecznych tendencji. Niektórzy ludzie, ze względu na swoje nadmierne zaangażowanie w przyjmowanie diet i odchudzanie się, tak naprawdę w ogóle nie powinni pościć od pokarmów. W pierwszym rozdziale zobaczyliśmy już, że praktykę postu łatwo można poszerzyć w ten sposób, by uwzględniała powstrzymywanie się od innych rzeczy niż jedzenie, tak więc każdy, kto pragnie spróbować tej starożytnej praktyki, może znaleźć odpowiednią dla siebie jej formę.