- Dla jednych może to być forma modlitewna pielgrzymki, czyli rekolekcji w drodze. Dla innych jest to możliwość dłuższego spaceru, wycieczki krajoznawczej, sposobu na relaks, stylu życia, itp. Jeszcze dla innych jest to okazja do zawierania nowych znajomości i szukania przygód, zaspokojenia ciekawości.

 

 

- Dla mnie ta wyprawa, miała - w dużej mierze - charakter duchowy. Mimo fizycznego zmęczenia, prawie miesięczna wędrówka szlakiem św. Jakuba pozwoliła mi - paradoksalnie - na odpoczynek psychiczny. Mogłam się wyciszyć, zapomnieć na moment o wielu problemach i wątpliwościach, które mnie nurtowały od kilku miesięcy. Była to także okazja do poznania wielu wspaniałych ludzi - różnych narodowości, różnych kultur i różnych wyznań. Osoby, które przemierzyły "Drogę do Jakuba" wiedzą, że Camino jest niepowtarzalne i bezcenne, bo stamtąd wraca się lepszym. Po dojściu do Santiago de Compostela "umiera" stary człowiek i "rodzi się" nowy. Camino jest miejscem dla wszystkich ludzi - nie tylko dla katolików, ale również dla ludzi innych wyznań, dla osób poszukujących prawdy i wątpiących, a także dla osób niewierzących, których bardzo wielu przemierza szlak św. Jakuba. Ci ludzie także widzą własny sens poświęcenia oraz trudu pielgrzymowania. W schroniskach dla pielgrzymów, zwanych Alberques de Peregrinos z reguły pytają - wyłącznie dla celów statystycznych - o narodowość, czasem o wiek, nigdy natomiast nie pytają o wyznanie.

 

 

- Właściwie, początek szlaku św. Jakuba nie jest ściśle określony. Ci, którzy nie mogą rozpocząć wędrówki zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem, spod progu własnych drzwi, na szlak wkraczają najczęściej w St. Jean Pied-de-Port (we francuskich Pirenejach) lub w Roncesvalles (w Hiszpanii). Do Santiago jest stamtąd ok. 765 km. Generalnie jest tak, że każdy indywidualnie ustala sobie trasę i długość szlaku pielgrzymkowego. Punkt docelowy jest jeden - sanktuarium Santiago de Compostella. Minimalna długość szlaku pielgrzymkowego - wymaganego do otrzymania tzw. "Compostelki" - wynosi 100 km. Można także zaliczyć pielgrzymkę "na raty". Dotyczy to osób, które z różnych względów - najczęściej zdrowotnych zmuszone są przerwać wędrówkę. Wówczas taka osoba ma możliwość w innym terminie kontynuować i dokończyć dalsze pielgrzymowanie.

 

 

- Trasa z Burgos do Santiago de Compostella liczy niecałe 500 km. Tę odległość udało nam się pokonać - wspólnie z moją przyjaciółką Kingą Sozańską z Krakowa - w dwadzieścia pięć dni, czyli średnio 20 km dziennie.

 

 

- Każdego dnia trzeba zdobyć pieczątkę ze schroniska, w którym się nocuje. Nie można korzystać po drodze z żadnych środków lokomocji.

 

 

- Najlepiej tak sobie rozłożyć czas wędrówki, aby dotrzeć do Santiagio przed godziną 12.00 - bowiem o tej porze sprawowana jest Msza święta. Po skończonej Eucharystii, wszyscy pielgrzymi udają się do biura organizacyjnego, aby - po przedłożeniu paszportu pielgrzyma i udokumentowaniu pobytu w poszczególnych miejscowościach znajdujących się na trasie pielgrzymki - uzyskać certyfikat tzw. "Compostelkę", potwierdzający przejście Camino Santiago de Compostella, czyli szlaku św. Jakuba. Jest to imienny dokument wypisany w języku łacińskim, który daje również prawo pobytu w mieście św. Jakuba - "zasadach promocyjnych" maksymalnie do trzech dni, czyli możliwość korzystania z tanich noclegów w schroniskach dla pielgrzymów.

 

 

- Jeśli chodzi o książki i przewodniki, to w języku polskim bardzo trudno jest cokolwiek znaleźć. Polecam literaturę w języku angielskim lub hiszpańskim. Bogatym źródłem wiedzy jest oczywiście internet. Od 2003 roku istnieje Polski Klub Camino de Santiago. Jest to grupa nieformalna. Można tam znaleźć cenne informacje, dotyczące trasy, noclegów, itp. Adres internetowy klubu www.santiago.defi.pl