Cel wyzwania

Do kogo Mahomet kierował to wyzwanie? Czy było ono skierowane tylko do bałwochwalców, czy również do ludu Księgi? Czy wyzwanie tyczyło się jedynie Kurajszytów, czy też odnosiło się ono do wszystkich plemion arabskich? Czy było skierowane do wszystkich narodów świata, bez względu na język i czas, czy też było ograniczone do określonych ludzi w oznaczonej epoce?

Pierwszą rzeczą, którą wywnioskuje badacz wyzwań koranicznych, jest to, że nie były one skierowane w ogóle do ludu Księgi, gdyż okres mekkański charakteryzował się pochwalaniem chrześcijan - na przykład mekkańska sura Maria wychwala Chrystusa, Jego towarzyszy i naśladowców. Widzimy jednak, że takie laudacje giną całkowicie w okresie medyńskim. Także iskra wrogości pomiędzy żydami a Mahometem nie rozżarzyła się, nim nastał okres medyński. W ciągu tego czasu przesłanie koraniczne było wpierw skierowane do Matki miast (Umm al-Qura), tj. Mekki, o czym informują nas następujące wersy: {To jest Księga, którą zesłaliśmy, błogosławiona, stwierdzająca prawdziwość tego, co zostało przed nią zesłane; abyś ostrzegał Matkę miast i tych, którzy się wokół niej znajdują}^[15]; {I objawiliśmy tobie Koran arabski, abyś ostrzegał Matkę miast i tych, którzy mieszkają wokół niej}^[16]. Wyzwanie z domaganiem się cudów wyszło od Kurajszytów, gdyż to do nich przede wszystkim Mahomet skierował swe przesłanie. Jest tam też inny dowód, który tutaj przywołamy dla upewnienia, że ludu Księgi nie było pośród tych, którym Koran rzucił wyzwanie. O Mahomecie i jego odpowiedzi Arabom Koran przekazuje: {Powiedz: "Przynieście więc Księgę od Boga, która byłaby lepszym - od tych dwóch - przewodnikiem po drodze prostej; będę postępował według niej, jeśli mówicie prawdę}^[17], mając tu na myśli Torę i Koran. Wyzwanie zostało skierowane do tamtejszych Arabów, aby stworzyli cudowną księgę, doskonalszą w przewodzeniu niż Tora i Koran. Wyjaśnił to At-Tabari w swoim komentarzu, w którym przytacza hadis: "Opowiadał nam Junus: "Poinformował mnie Ibn Wahb, który rzekł: Ibn Zajd powiedział: "Bóg rzekł: {Przynieście więc Księgę od Boga, która byłaby lepszym - od tych dwóch - przewodnikiem po drodze prostej}, bardziej niż księgi przyniesione przez Mojżesza i Mahometa (s)"""^[18]. Potem, w następstwie braku odpowiedzi Arabów na wyzwanie, Koran dodaje: {Jeśli tobie nie odpowiedzą, to wiedz, że oni idą tylko za swoimi namiętnościami. A kto jest bardziej zabłąkany aniżeli ten, kto postępuje za swoją namiętnością, bez przewodnictwa ze strony Boga? Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą ludu niesprawiedliwych!}^[19]. Zatem wyzwanie nie może być skierowane do ludu Księgi, czyli do wyznawców Tory, którą Koran porównuje z samym sobą i czyni ją analogiczną do Niedoścignionej Wskazówki, do której podobnej księgi Arabowie nie są w stanie stworzyć.

Jest to druga poszlaka, z której wnioskujemy, że Koran jako księga-przewodnik był skierowany początkowo głównie do Arabów, zwłaszcza zaś Kurajszytów i okolicznych mieszkańców, i z tego powodu towarzyszące przesłaniu wyzwanie było ograniczone. W jednym z wersów Koran odpowiada na zarzut konfabulacji następująco: {Może oni powiedzą: "On to wymyślił"? Wcale nie! To jest prawda od twego Pana, abyś ostrzegał ludzi, do których nie przyszedł przed tobą żaden ostrzegający. Być może, oni pójdą drogą prostą}^[20]. Arabowie mówią zatem: "Mahomecie, wymyśliłeś Koran", choć w rzeczywistości jest on "prawdą" skierowaną zwłaszcza do nich, aby ostrzec ich, gdyż wcześniej nie przyszedł do nich żaden wysłannik i nie mieli żadnej księgi, którą się mogli kierować! Niemniej czyż do ludu Księgi nie przyszedł wcześniej żaden posłaniec? Koran rzuca wiec wyzwanie jedynie Arabom, gdyż nie mieli oni ksiąg tak jak żydzi czy chrześcijanie. Kiedy zaś nie odpowiedzieli na nie i trwali uparcie w żądaniach prawdziwych cudów, uciekł się do wojen. Bitwa pod Badr była decydującym wyzwaniem, które odwróciło sprawy o 180 stopni.

Reszta narodów nie mówiących po arabsku nie mogła zostać włączona do tego wyzwania, gdyż ich przedstawiciele nie wiedzieli w ogóle, co jest w Koranie, nie zakosztowali jego arabszczyzny i jego znaczenia. Nie można zaś rzucać wyzwania osobie w kwestiach, których ona wcale nie rozumie. Opinia, że Koran rzucił całemu światu wyzwanie, jest przesadą, gdyż świat nie mówi po arabsku, a terminowi "uniwersalny" brakuje tu logiki i dokładności w celach. As-Sujuti pisał: "Obcokrajowiec nie jest w stanie zrozumieć jego cudowności, chyba że przez dedukcję, tak samo ten, kto nie jest biegły w języku"^[21]. W konsekwencji możemy powiedzieć, że wyzwanie Koranu było ograniczone jedynie do Arabów, w szczególności zaś do Kurajszytów.