Już kiedyś odpowiadałem na takie pytanie. Nigdy nie interesowało mnie w co wierzy mój kolega, czy osoba, z którą na ten temat rozmawiam. Uważam, że nie jest ważne w co człowiek wierzy, ważne, by w ogóle wierzył. Ja wierzę w Boga. Od małego dbała o to moja mama. Teraz staramy się wraz z żoną przekazać naszą wiarę synowi. Przed każdym meczem proszę Boga, by zdrowym wejść na boisko i zdrowym z niego zejść.

 

 

Podobnie jak w Polsce, zarówno ja, jak również Tomek Rząsa, z którym gram w jednej drużynie, przed wyjściem na murawę zawsze się żegnamy. W Polsce, kraju ludzi głęboko wierzących, jest to normalne, ale w Holandii wielu to dziwi. My jednak nie wstydzimy się swojej wiary. W Rotterdamie jest kościół katolicki. W niedzielę w południe odprawiana jest nawet Msza w języku polskim. Niestety, Feyenoord przeważnie rozgrywa swe mecze w tym dniu, dlatego bardzo rzadko w niej uczestniczę. W każdą niedzielę jest tam jednak, moja rodzina - żona Mirela z synem.

 

 

Zawsze jest tak, że jak trwoga to do Boga. Szukamy Go w najtrudniejszych chwilach. Jego łaski chciałby człowiek doświadczać jak najczęściej. W swej modlitwie często Go proszę o zdrowie dla siebie i moich najbliższych. Uważam, że bardzo ważne jest, by człowiek miał do Kogo się zwrócić.

 

 

Ale nie zawsze tak było. Miałem także chwile zwątpienia, kiedy po przyjeździe do Holandii nie grałem przez rok. To był chyba najtrudniejszy okres w moim życiu. Nie znaliśmy języka, Mirela była w ciąży, a ja nie potrafiłem znaleźć swojego miejsca w drużynie. Ale - nie wstydzę się tego powiedzieć - ten trudny okres udało mi się przetrwać dzięki Bogu.

 

"Wiara przenosi góry" - slogan to czy fakt?

 

Obstaję przy tej drugiej wersji. Wielokrotnie zwracałem się do Niego: "Boże pomóż". Wierzyłem w to, że nie pozwoli mnie skrzywdzić i nigdy się na Nim nie zawiodłem.

 

 

To zależy od charakteru człowieka. Ja staram się postępować zgodnie z dziesięcioma przykazaniami i chyba udaje mi się pokonywać wszystkie zagrożenia. Te, które niesie z sobą sława, także. Często odwołuję się do osoby naszego Papieża, chociaż dla Holendrów jest On osobą, tak naprawdę, nieznaną. Moi holenderscy koledzy z drużyny niewiele o Nim wiedzą.

 

 

Nie, chociaż działacze Feyenoordu chcieli kiedyś zorganizować specjalnie dla mnie spotkanie z Ojcem Świętym. Początkowo byłem tym pomysłem zachwycony, ale nigdy nie spotkałem Papieża osobiście. Kiedy bowiem dowiedziałem się, że miały przy tym być kamery, mikrofony, dziennikarze, zrezygnowałem. Ja chciałem się spotkać z Papieżem, a nie z mediami.