Tajemnica 4:

Eucharystia nie jest tylko jednym cudem

Jakież cuda! Któż mógłby sobie takie wyobrazić...! Gdyby aniołowie zazdrościli ludziom, byłby tego tylko jeden powód: Komunia Święta.
Święty Maksymilian Kolbe

Kiedy byłem dzieckiem, myślącym w bardzo prosty sposób i posiadającym bardzo prostą wiarę, cuda były dla mnie jak magia. Nie miałem pojęcia, jak Chrystus ich dokonywał, i tak naprawdę niewiele mnie to interesowało. Były one po prostu "super".

"Bach! Woda zamienia się w wino. Bach! Trędowaty zostaje uzdrowiony. Bach! Wiatr przestaje wiać. Bach! Martwy człowiek powraca do życia".

Nigdy nie myślałem o żadnej z tych rzeczy, które musiały się stać, aby takie cuda jak te  mogły się dokonać; nigdy nie wnikałem w żadne zawiłości konkretnej przemiany. Dla mojego dziecięcego umysłu każdy cud był po prostu pojedynczym, natychmiastowym działaniem, takim jak machnięcie różdżką - wspaniałą sztuczką magiczną Wielkiego Magika.

A Eucharystia była najlepsza z nich wszystkich! Klękałem z nabożną uwagą, z oczyma utkwionymi w księdza, gdy podnosił Hostię.

"To jest Ciało moje". Bach! To, co wciąż wyglądało jak chleb, nie było już chlebem; było Chrystusem.

"To jest Krew moja". Bach! To nie było już wino; to był Chrystus.

I z tłumionym podziwem szeptałem okrzyk wiary świętego Tomasza: "Pan mój i Bóg mój!" (J 20, 28).

Bogu niech będą dzięki, że ta dziecięca wiara nigdy mnie nie opuściła. Wciąż mam ten podziw i wciąż szepczę te przejmujące słowa - za każdym razem.

Lecz nie jest to już dla mnie tylko jeden wielki cud. Jest ich cała masa, wszystkie zebrane w jeden. (A jak to się ma do wyrafinowanej teologicznej definicji?)
Tym, co zaczęło przemieniać moje myślenie, było nauczanie papieża Leona XIII, który w swojej encyklice o Eucharystii napisał:

W niej jednej bowiem zawiera się w jakiejś niezwykłej pełni i różnorodności cudów to wszystko, co wznosi się ponad naturę.

Cóż za przejmujące wyrażenia! Eucharystia o wiele przewyższa nasze możliwości poznawcze. Zawiera ona "to wszystko, co wznosi się ponad naturę" i nie tylko z powodu jednego cudu, lecz dzięki "różnorodności cudów".

Na słowa konsekracji, jak to wyjaśnia ksiądz Frederick Faber w swojej przepięknej książce Najświętszy Sakrament, następuje:

"seria olśniewających cudów, z których każdy jest wspanialszy niż stworzenie świata z niczego".

Te olśniewające cuda nie dzieją się kolejno, jeden po drugim, lecz raczej występują równocześnie, gdyż, jak wyjaśnia ksiądz Faber:

"Tutaj nie ma następstwa: w jednej i tej samej chwili wszystkie te cuda spełniają się".

Jakie są te wszystkie cuda, które zdarzają się razem, i czy każdy z nich jest wspanialszy niż stworzenie świata?

Książka do nabycia w sklepie internetowym Gloria24: