logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w


Facebook
 
40 rocznica śmierci Sługi Bożego ks. Józefa Chryzostoma Małysiaka SDS


W dniu 10 listopada 2006 roku przypada 40 rocznica śmierci Sługi Bożego ks. Chryzostoma Małysiaka SDS. W Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie z tej okazji odbędzie się uroczysta Msza św. z okolicznościowym kazaniem. W godzinach wieczornych, wspólnota zbierze się przy grobowcu salwatorianów w Bagnie, gdzie spoczywają doczesne szczątki Sługi Bożego ks. Małysiaka i odmówi różaniec w intencji jego szybkiej beatyfikacji. 
 
 

Ks. Józef Chryzostom Małysiak
(1884-1966)
 
Urodził się 11 marca 1884 roku w Żywcu jako syn nauczyciela. Na chrzcie św. w dniu 23 kwietnia, otrzymał imię Józef. Religijny klimat, a także atmosfera wzajemnego zrozumienia i szacunku jaka panowała w domu Wojciecha i Marii Małysiaków, należycie usposobiły młodego Józefa na przyjęcie łaski powołania. Siostra młodego Józefa była norbertanką, a brat Juliusz był księdzem diecezji krakowskiej.
 
W latach 1896-1903 Józef był uczniem gimnazjum w Wadowicach. Mieszka w tym okresie w miejscowej bursie studenckiej im. Stefana Batorego. Po ukończeniu szkoły średniej młody Józef idzie w ślady starszego brata i wstępuje do seminarium diecezjalnego w Krakowie. Studia filozoficzno - teologiczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dnia 7 lipca 1907 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze wawelskiej z rąk bpa Anatola Nowaka.
 
Pierwszą placówka duszpasterską tego młodego kapłana były Myślenice, gdzie pracował przez dziewięć lat jako prefekt szkół podstawowych. Tam też zastał go wybuch I Wojny Światowej. W roku 1917 przeniósł się do Trzebini, gzie już od kilkunastu lat pracowało młode zgromadzenie Salwatorianów.
 
Zapewne wtedy, to młode zgromadzenie wywarło wielkie wrażenie na ks. Małysiaku, skoro począł czynić starania o przyjęcie do Zgromadzenia. Jednak władze diecezjalne odmawiały mu przez dłuższy czas pozwolenia na wstąpienie do zgromadzenia zakonnego. W końcu jednak przychyliły się do jego prośby i w dniu 6 sierpnia 1918 roku ks. Małysiak zostaje przyjęty do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Przyjmuje imię zakonne Czesław i odbywa roczny nowicjat w Hambergu. Dnia 11 października 1919 roku składa pierwszą profesję zakonną i powraca do kraju. W Polsce przystępuje zaraz do pracy, gdyż zdaje sobie sprawę z tego, jak wielkie jest zapotrzebowanie  na tych, którzy formowaliby społeczeństwo polskie pod względem patriotycznym i moralnym. W tym początkowym okresie pracy w zgromadzeniu terenem jego działalności jest Trzebinia i Kraków. W latach 1925-1927 pełni funkcję magistra nowicjatu w Krakowie. W 1928 roku zakłada w Trzebini pierwszy w Polsce dom rekolekcji zamkniętych dla wszystkich stanów, który swoim wpływem objął niemal obszar całej Polski. Równocześnie dla propagowania idei rekolekcji zamkniętych redaguje miesięcznik "Dzwonek Rekolekcyjny", który wychodził później pod zmienionym tytułem "Drogowskaz" (1928-1939). Wydaje również znaczną ilość książek, broszur i artykułów propagujących tę ideę. Inicjuje także ogólnopolskie "Dni Rekolekcyjne", organizowane z udziałem biskupów, kapłanów i osób świeckich. Jednemu z takich "Dni Rekolekcyjnych" w 1931 roku przewodniczy Prymas Polski kard. August Hlond. Zakłada również dla ludzi świeckich "Związek Rekolekcyjny", a dla księży organizuje kursy instruktażowe mające ich zapoznać z tą formą prowadzenia rekolekcji zamkniętych.
 
Chętnie oddaje się również pracy rekolekcyjno - misyjnej w parafiach. W ciągu swojego życia przewędrował z rekolekcjami prawie całą Polskę. W 1933 roku wraz z ks. A. Michalikiem udziela 18 serii misji i rekolekcji parafialnych we Francji dla tamtejszej Polonii w diecezji Arras. Rezultatem misjonarskiej działalności ks. Małysiaka jest 1357 serii misji i rekolekcji.
 
W swoich wystąpieniach mówił prosto i szczerze, ilustrując prawdy Boże przykładami z życia. I chociaż w jego sposobie głoszenia kazań nie było nic nadzwyczajnego, to jednak potrafił skupić wokół swojej ambony tysiące słuchaczy. W kontaktach z ludźmi cechowała go wielka serdeczność i dobroć, co miało też niemały wpływ na to, iż gromadziło się przy nim wielu ludzi poszukujących Boga. Przybywał z misyjną posługą do wielkomiejskich parafii, osiedli robotniczych i małych wiosek. Wszędzie też znajdował słuchaczy, z którymi potrafił nawiązać bezpośredni kontakt oraz wzbudzić zainteresowanie tym, co głosił.
 
Ks. Małysiak posiadał szereg naturalnych darów, które w jego powołaniu kaznodziejskim były niezmiernie ważne. Miał silny głos, naturalną gestykulację oraz zdolność do obrazowego wyrażania się. Jego prosty styl zapewniał mu dobry kontakt ze swymi słuchaczami. Jednakże naturalne zdolności przynoszą wtedy pożądany skutek, kiedy są należycie rozwijane. Ks. Małysiak był tego świadomy, toteż pracował nad sobą w tym względzie do końca życia. Swoją główną uwagę zwrócił na odpowiednie przygotowanie teologiczne oraz pracę nad swoim wnętrzem duchowym. Podkreślał też zawsze konieczność ciągłego dokształcania się, jeżeli praca duszpasterska i rekolekcyjno - misyjna ma przynieść owoce. Do jego stałej lektury należały: Pismo św., pisma Ojców Kościoła i inne dzieła teologiczne. Nie chcąc utracić kontaktu z rzeczywistością współczesnego świata, czytał dużo odpowiedniej literatury i czasopism. Wszystkie swoje kazania i przemówienia przygotowywał bardzo sumienie, świadczą o tym pozostawione w spadku tomy kazań i przemówień. Pracę rekolekcyjną i misyjną uważał za swoje życiowe powołanie.
 
Praca misjonarza i rekolekcjonisty pozwoliła mu dostrzec wiele problemów z jakimi borykali się księża diecezjalni, spowodowanych brakiem w parafiach odpowiedniego personelu pomocniczego. Czerpiąc natchnienie z Ewangelii (Łk 10,38-42), wychodzi naprzeciw tym problemom i w roku 1930, przy współudziale Ireny Parasiewicz, w domu rekolekcyjnym Salwatorianów w Trzebini zakłada Towarzystwo Pracy Betańskiej. Na życzenie kard. A. Hlonda, ks. Małysiak zostaje opiekunem i kierownikiem duchowym Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego.
 
W związku z pracą rekolekcyjno - misyjną powziął on także zamiar założenia stowarzyszenia księży, którzy poświęciliby się prowadzeniu misji i rekolekcji parafialnych. Chcąc zrealizować swoje zamierzenia, idąc za radą przełożonego generalnego Salwatorianów ks. Pankracego Pfeiffera, ks. Małysiak w maju 1934 roku opuszcza zgromadzenie Salwatorianów i przenosi się na teren diecezji kieleckiej. Tam zaczyna organizować nowe zgromadzenie zakonne - Przemienienia Pańskiego. Było to możliwe dzięki przychylności tamtejszego ordynariusza bpa Augustyna Łosińskiego. W dniu 18 września 1934 roku po napisaniu reguły dla nowego zgromadzenia, otrzymuje on od bpa Łosińskiego dekret zatwierdzający. Niestety, dobrze zapowiadające się zgromadzenie z dniem 17 sierpnia 1935 roku przestało istnieć na skutek trudności finansowych i wstępowania do zgromadzenia nieodpowiednich członków. Jego Założyciel przeniósł się na teren diecezji lubelskiej gdzie nadal głosi misje i rekolekcje.
 
Po drugiej wojnie światowej wraca w 1948 roku do zgromadzenia Salwatorianów. Odbywa powtórnie nowicjat i obiera imię zakonne Chryzostom. Dnia 11 marca 1950 roku składa profesję zakonną. W latach 1951-1960 z polecenia prowincjała Celestyna Rogowskiego pełnił funkcję dyrektora rekolekcji i misji parafialnych.
 
Dnia 1 lipca 1960 roku obejmuje urząd superiora domu zakonnego w Trzebnicy. Tu spędza ostatnie lata swego życia. Mimo sędziwego wieku udziela rekolekcji dla księży, zakonników i zakonnic. W odnoszeniu się do otoczenia pozostał do końca pogodny i uśmiechnięty. Umiera nagle dnia 10 listopada 1966 roku w Trzebnicy. Pochowany zostaje w grobowcu Salwatorianów w Bagnie k. Obornik Śląskich